Слова часта становіцца куляй і б’е чалавека ў самае сэрца
Напрыканцы дня на стол кладуцца допіс нашага чытача і афіцыйны адказ на яго з дзяржаўнай установы. Чытаю допіс, чытаю адказ і клічу каляжанку — збірайся ў камандзіроўку, ёсць, здаецца, тэма для газетнай публікацыі з разраду, як мы ў сваім асяродку кажам, цвікоў. Праз колькі часу тая вяртаецца і з парога: «Не паеду». Вось табе, думаю, […]
Продолжить чтение